Date: 02/2022
"je weet dat dit een 3-dagen trip is toch?"
" jajaaa" zeg ik, nietsvermoedend
tijdens de autotrip erheen begint het meer en meer in mijn moeie verwarde koppie te dagen:
dit is helemaal niet.. dit gaat niet over ... uh oh... ik doe net alsof er niks aan de hand is denk ik
ik stap uit de auto
om me heen allemaal mensen die precies weten wat ze aan het doen zijn, ik aap ze gewoon na
we gaan dus omhoog lopen... shit
ik heb de vellen bij me, m'n ski's, kleren, en drie sandwiches met pindakaas.
that's it
bij het naar boven lopen maak ik gelukkig vrienden
en dan komt daar ineens marie uit de bosjes skischoenen!!!
wat een stoere cutie! ik klik gelijk, en ze is een vriendin van emsof.
ze geeft me havermout
een ander heeft een slaapmat, en weer een ander een slaapzak voor me
want de hut waar we heen aan het lopen zijn heeft geen bedden, is compleet afgelegen, geen restaurantjes, geen keuken, geen stromend water, geen elektriciteit, geen licht.
maar wat een goeie tijd
ik heb een award gewonen van Ross
voor het positief blijven, met een schouderophaal en een glimlach
Ross, en z'n haggis, bij wie ik in de auto zat.
op de terugweg gingen we langs geitjes en kletste ik met iemand over Kurt Vonnegut.
wat een heerlijke tijd.
in het donker van een berg geski'd, witte sneeuwkonijnen en sterren, en dronken dansen met je skischoenen in de verse diepe sneeuw.
ik wil terug...
