Date: 20/10/2024 8:43 pm
een oud gedicht
ja, ik, een mens,
heen en weer bobbelend door de trein,
ken ook eb en vloed.
Bij vloed,
verdrink ik in het zoute schuim
en bij eb,
voel ik me naakt,
mijn kleren van me afgetrokken,
exposed.
Soms voel ik me beter dan anders,
maar het gaat altijd door,
want de aarde draait.